درخشش «باسکیا» در شب کم فروغ و طولانی ساتبیز

به گزارش ایسنا، حراجی پنجشنبه شب «ساتبیز» در نیویورک، سه مزایده متوالی هنر معاصر برگزار کرد که در مجموع با احتساب کارمزدها، به رقم 186.1 میلیون دلار برای 68 اثر رسید.

این فروش از برآورد حداقل بدون کارمزد 141.6 میلیون دلار فراتر رفت اما همچنان از حراج مشابه در ماه مه سال گذشته که 234.6 میلیون دلار کسب کرده بود، عقب ماند. حراجی پنجشنبه شب «ساتبیز» بازتابی بود از روندهای کلی تر بازار که در طول هفته چند بار تکرار شده اند: «واقعیت جدیدی» در بازار هنر. مزایده وجود داشت اما تقاضا به ندرت قوی بود.
شب با دو حراج اختصاصی برای دو مجموعه متفاوت آغاز شد که تمام آثار آن فروش رفتند. نخستین مجموعه، شامل 12 اثر از مجموعه خصوصی دلال مشهور، «باربارا گلداستون» بود که در ژوئن گذشته درگذشت. مجموعه دوم، شامل 15 اثر با عنوان «در فضا: مجموعه دانیلا لوکزامبورگ» بود که به این دلال تأثیرگذار و کهنه کار تعلق داشت. مجموعه گلداستون از برآورد پیش فروش خود فراتر رفت. در حالی که مجموعه لوکزامبورگ و فروش اصلی هنر معاصر به بالاترین برآورد خود نزدیک شد.

این نکته خود گویای شرایط فعلی بازار است که حتی یک نمونه خوب از نقاشی های «پرستار» اثر «ریچارد پرینس» که آن هم از مجموعه گلداستون ارائه شده بود، در مقایسه با سایر نقاشی های مجموعه «پرستار» که در دهه گذشته بالای 10 میلیون دلار فروش رفته اند، به قیمت ناچیزی فروخته شد.

تابلوی «پرستار دیوانه» (2002–2003) اثر «ریچارد پرینس»، اثر هنری شاخص از مجموعه گلداستون بود. این نقاشی با برآوردی بین 4 تا 6 میلیون دلار، در نهایت به قیمت 3.5 میلیون دلار چکش خورد. قیمت نهایی با احتساب کارمزد 3.96 میلیون دلار بود. «پرینس» همچنین دومین اثر گران قیمت مجموعه را داشت: «شوخی می کنی؟»(1988)، یکی از نقاشی های طنز کلاسیک او، که با قیمتی مطابق برآورد به مبلغ 3.5 میلیون دلار فروخته شد.

تمام 12 اثر از مجموعه گلداستون فروش رفتند و مجموعاً 18.5 میلیون دلار کسب کردند، که اندکی از برآورد بالای 17.2 میلیون دلاری بیشتر بود. این مجموعه همچنین رکوردی جدید برای «کارول دانهم» ثبت کرد، وقتی تابلوی «شناگران هفده» (سیاه چاله) (2011–2012) به قیمت 600 هزار دلار فروخته شد. رکورد قبلی «دانهم» 591 هزار دلار بود که در سال 2017 ثبت شده بود (با احتساب تورم، معادل حدود 768 هزار دلار امروز).

تابلوی وارهول

همچنین مزایده های خوبی برای آثار «Alighiero Boetti»، «ریموند پتی بون»، «توماس شوته» و «اندی وارهول» برگزار شد؛ اثری از وارهول با عنوان «گل ها » (1964) که نسخه ای نادر از این مجموعه پرطرفدار با گل های کاملاً سیاه بود، دو برابر برآورد بالای 1.5 میلیون دلاری خود چکش خورد و به قیمت 3.1 میلیون دلار (یا 3.8 میلیون دلار با کارمزد) فروخته شد.

سپس نوبت به مجموعه لوکزامبورگ رسید که شامل آثار زیادی از «لوسیو فونتانا» بود. در مجموع، 15 اثر از مجموعه لوکزامبورگ با احتساب کارمزدها، به فروش 40.4 میلیون دلار رسیدند و از برآورد بالای پیش فروش فراتر رفتند.

سپس نوبت به بخش آثار «فوق العاده معاصر» ساتبیز رسید که تحت عنوان «حال» (The Now) برگزار شد و پس از آن، حراج گسترده تری از هنر معاصر در فروش شبانه اصلی ادامه یافت. در مجموع، بخش اصلی حراج شبانه با احتساب کارمزدها، 127 میلیون دلار درآمد داشت، در حالی که برآورد پایین پیش فروش آن 101 میلیون دلار بود.

با وجود کاهش چشمگیر بازار هنر فوق معاصر طی دو سال اخیر، برخی هنرمندان نوظهور همچنان مورد توجه هستند. در ماه های اخیر، مجموعه داران علاقه زیادی به آثار «دانهیل مک کینی» نشان داده اند. پنجشنبه، اثر «بی حرکت بایست»(Stand Still) از سال 2023، با برآورد 40 تا 60 هزار دلار، با قیمتی چندین برابر در نهایت 279,400 دلار فروخته شد.

«بدون عنوان» اثر «ژان میشل باسکیا»

بالاترین فروش شب، همان طور که اغلب اتفاق می افتد، به اثری از ژان-میشل باسکیا تعلق داشت. حراج هنر معاصر فیلیپس در روز سه شنبه نیز با اثری از او (که زمانی متعلق به دیوید بویی بود) برگزار شد.

در نهایت گل سرسبد «ساتبیز»، تابلو نقاشی بدون عنوان از سال 1981 بود که تابلویی با مداد شمعی روغنی و رنگ های غنی روی کاغذ بود که در نهایت به قیمت 16.4 میلیون دلار فروخته شد. این اثر پس از رقابت شدید میان دست کم چهار خریدا با قیمت 13.7 میلیون دلار چکش خورد.
انتهای پیام